Op 30 september 2023 komt Sofie als eerste uit de bus uit Roemenië, die vanuit het asiel daar continu is door gereden naar Eindhoven. In het veilige harnasje van A.I.N. en aan de riem loopt ze wat onwennig mee naar onze auto. Daar ontdekken we dat ze een gat in haar oor heeft, waar je je pink in kan steken. Ach arm meisje wat heb jij meegemaakt toen je op straat leefde?
Ze heeft een prachtige kortharige glimmende zwarte vacht, een lang lijf op korte pootjes, en het kopje van een chihuahua, met dubbel geklapte oortjes, die ze ook recht overeind kan zetten.
Met pijn in het hart rijden we langs een dog-wash, want dat dit niet leuk is voor haar weten wij natuurlijk ook wel. Dus we zijn blij als we haar gedroogd en geföhnd weer mee kunnen nemen. Thuis wordt alles verkend en al snel is duidelijk dat ze graag op tafel rondneust of daar nog iets van haar gading is. Je moet toch wat als je op straat leeft.
Op het terras buiten zit ze naast ons te kijken naar de paarden in de wei naast ons huis. Dat vindt ze heel gekke dieren. Aan het eind van de middag komt onze dochter op bezoek met haar hond, Nozem, ook via A.I.N. geadopteerd. De twee kunnen goed met elkaar overweg. Sofie laat zich aaien door iedereen en is zacht en vriendelijk naar de baby van nog geen maand oud.
In no time heeft Sofie in de gaten dat ze buiten een beloning krijgt als ze plast. Dus ze zakt om de haverklap door haar poten en kijkt dan verwachtingsvol omhoog. Dus dat belonen hebben we na enkele weken laten varen, die slimme dame neemt een loopje met ons.
Sofie slaap bij mij op de slaapkamer en begint de nacht in haar eigen mand, naast het bed. Maar op enig moment in de nacht kruipt ze in bed en als je je ogen opendoet dan ligt dat kleine koppie naast je en kijkt ze je met die lieve zwarte ogen aan. Dan smelt je toch!
Sofie past zich snel aan. Maakt gebruik aan het hele scala aan manden en schapenvachten door het huis heen. Ze kent commando’s erg snel en hondenpuzzels waar beloningsbrokjes in zijn verstopt lost ze al de eerste keer op. Alle speelgoed wordt gebruikt, maar de piepende tennisbal is haar favoriet.
Is er nog iets negatiefs te melden? Ja. Sofie is nooit alleen. Maar laatst had ik een vergadering in de buurt en was ik een uurtje weg. De schuifpui stond zover open dat Sofie naar binnen en naar buiten kon. Toen ik terug kwam zat Sofie achter het hek, helemaal verregend, helemaal koud, met een druipend vachtje. Ze had de hele tijd buiten zitten wachten op mij. Dat is lief ………. maar dat wil je helemaal niet.
Sofie is een hond uit duizenden, ongeëvenaard, lief, aanhankelijk, slim, trouw, zachtaardig, knuffelbaar ………………… en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan moet je er niet aan denken dat ze dankzij al die lieve mensen van Animal In Need is weggekocht bij een dodingsstation. Als A.I.N. er niet was geweest was het heel anders afgelopen.
Met dank aan jullie voor jullie prachtige werk,
Karina Benraad
