Onjuist. Een hond die drager is van een gevaarlijke besmettelijke ziekte als rabiës (hondsdolheid) wordt niet naar Nederland gehaald, al was het maar omdat het wettelijk niet toegestaan is. Dat er echter sprake is van een opmars naar het noorden van zogenaamde “mediterrane ziekten” als leishmania (Leishmaniosis) of hartworm is waar. Dit heeft echter weinig te maken met de adoptie van buitenlandse honden, die doorgaans op verantwoorde en deskundige wijze wordt uitgevoerd. De verspreiding van bijvoorbeeld teken of zandvliegjes is te vergelijken met die van virussen. Door het veranderende klimaat zien we dat dit soort ‘plagen’ uit Zuid- Europa noordwaarts optrekken. In Nederland is er echter nog geen sprake van het voorkomen van de zandvliegen die de parasiet van Leishmania doorgeeft, dus het is niet nodig om onnodig angst te zaaien, hetgeen helaas nog wel eens gebeurt.
Bij het reizen in Zuid-Europa met de hond moet men wel rekening houden met besmettingsgevaar. Door het gebruik van goede beschermingsmiddelen als tekenbanden en vlooiensprays is het eenvoudig om zowel de hond als jezelf hiertegen te beschermen. Niet alle Nederlandse dierenartsen hebben echter even veel ervaring met de typische mediterrane ziekten die hier vroeger niet voorkwamen. Er is helaas vaak sprake van onwetendheid, wat leidt tot onnodige bangmakerij. In Spanje, waar naar schatting 5-35% van de honden besmet is Leishmania, is het een vrij reguliere aandoening, die overigens in de meeste gevallen goed behandelbaar is. Gelukkig is de meerderheid van de dierenartsen in Nederland steeds beter op de hoogte. Zie ook deze website van een Nederlandse dierenarts die meerdere malen in het asiel is geweest: www.dierenkliniekdezon.nl.
Uiteraard bestaat er altijd, hoe zorgvuldig en professioneel men ook omgaat met het stellen van een medische diagnose in het asiel, een kans dat men een hond adopteert die later een aandoening blijkt te hebben. Een garantie op een hond die een lang en gezond leven zal leiden kan niemand geven; noch wij, maar zelfs een erkend fokker niet. Veel honden die in het asiel zitten, hebben geen makkelijke tijd achter de rug. Hun gebit is door slecht eten vaak meer versleten dan dat van een gezinshond van dezelfde leeftijd. Het komt veel voor dat honden in het asiel medicatie krijgen tegen aandoeningen als oormijt, vlooien, diarree of kennelhoest. Dit is gelukkig doorgaans allemaal goed behandelbaar en dankzij onze sponsoren kunnen we de honden alle medische zorg bieden die ze nodig hebben.
Onjuist. Honden en katten mogen onder begeleiding binnen Europa legaal reizen, mits ze gechipt zijn en een Europees paspoort voor gezelschapsdieren hebben en ze ingeënt zijn tegen rabiës. In hun paspoort staat o.a. ook hun chipnummer vermeld. Alle honden die onder de verantwoordelijkheid van de Second Chance Foundation naar Nederland worden gehaald, voldoen aan bovengenoemde voorwaarden. De stichting levert geen hond af zonder geldig paspoort, chip en bloedonderzoek. Alle honden worden zorgvuldig medisch onderzocht voordat ze mogen reizen. Pas wanneer de daar aanwezige dierenarts het groene licht heeft gegeven gaan ze op reis.
Meer lezen: zie: www.europa.eu/legislation over de Europese wetgeving
Gedeeltelijk is dit, helaas, waar. Echter: lang niet allemaal! Er zitten in het asiel ook veel vrolijke, mensgerichte honden die ondanks hun ervaringen veel vertrouwen in de mens hebben behouden. Bovendien geldt voor bijna alle honden, dat er met geduld en liefde veel bereikt kan worden. Honden die getraumatiseerd zijn worden eerst met rust gelaten in het asiel. Hier worden ze door de vrijwilligers ter plaatse dagelijks geobserveerd. Wanneer blijkt dat een hond te beschadigd is om nog een betrouwbare huisgenoot te zijn, wordt hij of zij niet ter adoptie aangeboden. Deze honden zullen een zo goed mogelijk leven krijgen in het asiel, ongeacht hun leeftijd of handicap. Een uitzondering wordt gemaakt voor honden die om wat voor reden dan ook (meestal zware mishandeling) een uitzichtloos bestaan wacht. Zij zijn te getraumatiseerd en te ver af komen te staan van hun natuurlijke ‘hond zijn’. Zij zullen, als het echt niet anders kan, op humane wijze ingeslapen worden.
Tenslotte: het team van Second Chance Foundation beschikt over meer dan voldoende kennis en ervaring met honden. Het team staat altijd paraat om de adoptanten te helpen met adviezen en tips. Tevens beschikken wij over een gedragskundige, die u bij kan staan. Mocht u hulp nodig hebben, is het raadzaam contact op te nemen met uw adoptie medewerkster. Verder is het aan de adoptant zelf om te bepalen of en welke training of hondenschool gewenst is voor de hond.
Onjuist. Er zitten inderdaad relatief veel honden die typisch Spaans zijn, en die vooral in Zuid-Spanje gefokt worden voor de jacht. Wanneer ze echter in de ogen van de jager niet goed voldoen, omdat ze onvoldoende jachtinstinct tonen, worden ze weggedaan. Het omgekeerde is dus eerder waar!
Typisch Spaanse jachthonden als Galgo’s, Podenco’s en Bodegueros (een soort boerenfox) of kruisingen van deze rassen, zijn te vinden in het asiel van La Línea de la Concepción. Voor een rasbeschrijving kan men, indien men interesse heeft in zo’n hond, altijd terecht bij een van onze adoptie medewerksters. Of en wanneer een hond los kan lopen hangt helemaal van de hond en de situatie af. Nederland is een druk land dat vooral in de Randstad niet veel echte losloopgebieden kent. En of een hond vervolgens ook los kan lopen in een dergelijk toegestaan gebied, hangt van de hond en zijn baas af. De ene hond luistert beter dan de andere; en bij de één is er wel sprake van wat jachtinstinct, terwijl de ander netjes naast de baas blijft lopen. Wij dringen er op aan om de hond, hoe gehoorzaam hij ook is, na aankomst in Nederland eerst heel rustig aan zijn nieuwe omgeving te laten wennen en geruime tijd aangelijnd te houden bij het uitlaten. Veel honden hebben nooit een baasje gehad en zullen eerst moeten leren luisteren. Pas wanneer ze de basiscommando’s kennen en opgevoed zijn, kan men kijken of en wanneer de hond eventueel los kan.
Naast de eerder genoemde typisch Spaanse rassen zitten er ook heel veel andere honden in het asiel. Zelfs raszuivere honden, ongetwijfeld voor veel geld aangeschaft, belanden helaas in het asiel. Dit heeft doorgaans niets te maken met de hond zelf, maar met het feit dat door de economische crisis veel mensen hun huisdier ‘wegdoen’. En ongewenste nestjes pups worden helaas maar al te vaak gedumpt.
Deze stelling is maar ten dele waar. Er zijn, net zoals dat het geval is bij Nederlandse honden, honden in onze asielen die niet geschikt zijn voor plaatsing bij jonge kinderen. Dit komt, omdat ze in hun socialisatieperiode niet hebben geleerd met jonge kinderen om te gaan, of omdat ze zijn mishandeld door kinderen. Dit laatste zien we helaas in de praktijk nog steeds gebeuren. Zo is bijvoorbeeld een pup in Spanje traditiegetrouw een populair cadeau voor kinderen. Vaak zijn de kinderen nog veel te jong om het dier goed op te voeden en beland het, wanneer het maar niet zindelijk wordt of groter wordt en de lol er van af is, in een asiel.
In het asiel worden alle honden op gedrag beoordeeld en wordt gekeken hoe ze reageren, ook in stress situaties. Veel honden kunnen angstig reageren op onverwachte prikkels, maar zullen niet bijten. Zij kunnen met de juiste opvoeding en een dosis geduld prima huishonden worden die uitstekend in een gezin geplaatst kunnen worden. Dit geldt gelukkig voor het overgrote merendeel van de honden. Wanneer er echter twijfel bestaat, zal de hond uitsluitend in een gezin met oudere, of geen kinderen geplaatst worden.
Tenslotte: de combinatie jonge kinderen en honden is, ongeacht de herkomst van de hond, altijd iets waarmee met voorzichtigheid omgegaan moet worden. Voor honden, die hiërarchisch denken vanuit een roedel, is een jong kind lastig te plaatsen. Het is de verantwoordelijkheid van de ouders om altijd alert te zijn en een oogje in het zeil te houden.
Helaas is dit argument nog al eens in de pers genoemd, onder andere door de Dierenbescherming; een organisatie waarmee de stichting Second Chance Foundation Nederland zich juist, gezien de doelstellingen, zeer verwant voelt. Als stichting zijn wij groot voorstander van de adoptie van een asieldier, waar het ook vandaan komt. Vele medewerkers van de stichting en adoptanten van een buitenlandse hond hebben al een hond uit een Nederlands asiel (gehad). Mensen kunnen verschillende redenen hebben om een hond uit een ander land dan Nederland te adopteren. Wij staan als stichting op het standpunt dat iedereen de keuze moet hebben om zelf te bepalen wat voor hond hij of zij wil adopteren. In Zuid- en Oost Europa is het helaas in een aantal regio’s met het dierenwelzijn slecht gesteld. Wij vinden dat we binnen Europa, waar geen binnengrenzen meer bestaan, niet moeten stoppen aan de grens met de hulp aan dieren. Daarnaast zullen wij daar waar mogelijk het lot van honden en katten proberen te verbeteren, of het nu in Nederland of in Spanje is. Maar onze primaire taak ligt bij het ondersteunen van dit specifieke asiel in La Línea de la Concepción. Dat dit in Spanje ligt is voor ons bijzaak. Inmiddels hebben wij ook een samenwerking met asielen uit Griekenland, Portugal en Curaçao maar Spanje blijft onze primaire taak.
Steun onze 500+ dieren in onze asielen
Het is onmogelijk om de honden en katten te helpen zonder de grote groep vrijwilligers in Nederland. Word donateur en help de dieren in één van de door ons ondersteunde asielen!
Team Second Chance Foundation Nederland